brakuje mi odwagi na najmniejsze rzeczy, na najglosniejsze odlozenie lyzki. 

I przeczytałam taka myśl ze szczęście jest największa forma odwagi. Zatkało mnie, bo ja zawsze taka umęczona, i myśle ze dobrze robię, a teraz to już się do tego umeczenia przyzwyczaiłam. A to nie tak. To był strzał w łeb.

Dlatego

GLOSNO ODKLADAM LYZKE

wogole tluke sie sprzetem domowym ile wlezie 

Ciche sa trawy 

Chmury I umarli 

Czlowiek jest po to zeby szumiec warknac 

Jestes po to zeby glosno strzelaly ci kolana 

Nie daj sie sciszyc 

jak Bóg mówi
zobacz
jak śnieg pada

girl asleep

z Zuzią  dzień nic nie robienia

gronostaj nocy
niewyspania ponętność
w nadbrzuszu cały pokój
z tkliwości

Prawdziwa pokora bez płaszczenia się jest
Prawdą o nas  samych
(Św. Faustyna)

Ja też próbuje
Ale nie wychodzi pokornie

potrzebuję noszenia

mój brzuch nadał cień  i kształt
i szczekanie nocą  pod żebrami
twemu ciału
małej ciemności

długie korytarze

rozleniwił do siebie wszystkie kości  tych kwiatów
rozkwitłych przez noc w przegłubach rąk
na skroniach topoli  pod kolanami

oszukańczą przynależnością
Przylgnęły do miejsca w ktorym  nic nie wyrośnie